Przyczyn chorób miazgi, obok zakażenia bakteryjnego, jest wiele:
- urazy mechaniczne – będące pochodną niewłaściwego preparowania ubytku, uderzenia, nieostrożnie przeprowadzonego zabiegu ortodontycznego, złamania lub pęknięcia zęba;
- bodźce termiczne – częste spożywanie gorących i zimnych pokarmów może spowodować przekrwienie bądź niedokrwienie miazgi (warto przy tym pamiętać, że znacznie bardziej szkodliwe są temperatury wysokie niż niskie);
- bodźce chemiczne – związki chemiczne mogące podrażnić miazgę, takie jak fenol, alkohol, fluorek sodu, azotan srebra;
- czynniki wewnątrzpochodne – niedobory witaminowe i pokarmowe, zaburzenia w przemianie materii, choroby zakaźne.
Ostre zapalenie miazgi trwa zazwyczaj 2 tygodnie. Może zakończyć się obumarciem miazgi bądź przejść
w stan przewlekły trwający nawet latami.
Jak rozpoznać, że nasz ząb wymaga leczenia kanałowego?
Do najpopularniejszych objawów należą: zaczerwienienie i/lub opuchlizna dziąsła, ból odczuwany przy gryzieniu, długotrwała nadwrażliwość przy przyjmowaniu gorących i zimnych posiłków, ciemnienie zęba, powiększenie węzłów chłonnych. Jednak zdarza się, że żaden z wymienionych objawów nie występuje,
a pacjent dowiaduje się o chorobie miazgi zęba podczas rutynowej wizyty u stomatologa.
Czym jest zgorzel miazgi?
Zgorzel powstaje w wyniku gnilnego rozpadu martwej miazgi. Flora zakażonej miazgi jest idealnym miejscem dla drobnoustrojów. Oprócz bakterii znajduje się w niej wiele szkodliwych toksyn i substancji powstałych z rozpadu białka. Częstym efektem zgorzeli jest przykry zapach wydobywający się z ust i silny, pulsujący ból zęba.
Jak wygląda leczenie?
Zadaniem stomatologa jest usunięcie zakażonej miazgi z kanału zębowego i wypełnienie go substancją stabilizującą – najczęściej gutaperką (żywica drzewa południowoamerykańskiego). Po wykonaniu zdjęcia RTG zęba, lekarz ocenia stan zniszczenia tkanek, przybliżoną długość korzeni, ich liczbę, topografię
i drożność. Następnie wykonuje znieczulenie miejscowe. Na ząb nakładany jest koferdam (ślinochron). Za pomocą nowoczesnego urządzenia – endometru, precyzyjnie mierzone są długości kanałów korzeniowych. W procesie opracowywania kanałów używa się także środków chemicznych, takich jak podchloryn sodu mający silne właściwości utleniające, sól fizjologiczną, wodę utlenioną czy alkohol. Dokładnie oczyszczone, zdezynfekowane i osuszone kanały wypełniane są substancją zabezpieczającą.
źródło: kensingtondental.com via kensingtondental on Pinterest
Niezbędne jest ponowne wykonanie zdjęcia RTG. Jeśli kanały zostały szczelnie wypełnione, stomatolog przystępuje do trwałej odbudowy zęba.
Zęby leczone endodontycznie mają taką samą żywotność jak zęby naturalne. Trzeba natomiast uważać, by nie przeżuwać i nie gryźć twardych rzeczy, zanim nastąpi całkowita odbudowa zęba. Zdarza się, że przez kilka dni po przebytym leczeniu pacjent odczuwa dyskomfort, ból, nadwrażliwość zęba – warto wówczas sięgnąć po zwykłe środki przeciwbólowe.
Dzięki postępowi w technice medycznej (i takim narzędziom jak lupa stomatologiczna, zdjęcie RTG i RVG, mikroskop stomatologiczny, system radiografii cyfrowej, bezprzewodowy mikrosilnik endodontyczny, skaler endodontyczny, wszelkie narzędzia do opracowywania kanałów) leczenie kanałowe nie musi być bolesne. Zdecydowanie warto poddać się leczeniu kanałowemu niż po prostu usunąć chory ząb. Żaden, choćby najdroższy implant, nie zastąpi w pełni naturalnego zęba – nawet tego obumarłego.
Czym jest rewizja leczenia kanałowego?
Zdarza się, że ząb wymaga ponownego leczenia kanałowego. Przyczyną może być niedokładne wypełnienie kanałów zębowych, pominięcie kanału w trakcie pierwotnego leczenia, odsłonięcie wypełnionych kanałów w wyniku nowo powstałej próchnicy, złamanie lub pęknięcie korony. W tej sytuacji stomatolog ponownie dokładnie oczyszcza i dezynfekuje kanały. Następnie zakłada wypełnienie czasowe do korony. Po kolejnej wizycie ząb jest na nowo odbudowany koroną protetyczną lub kompozytem. W tej sytuacji trzeba się liczyć
z nieco większymi kosztami leczenia, gdyż ponowny zabieg jest bardziej skomplikowany i pracochłonny – lekarz musi usunąć z kanałów wcześniejsze wypełnienie i jeszcze raz zbadać topografię zęba.
W wyjątkowych przypadkach alternatywą dla rewizji leczenia kanałowego jest usunięcie chorego zęba.
Niezwykle istotne jest wczesne rozpoznanie choroby zęba i natychmiastowe podjęcie leczenia kanałowego. Dzięki temu unikniemy nieprzyjemnych konsekwencji w postaci przedłużającego się bólu zęba, niszczenia kości pod nim, czy też przykrego objawu jakim jest ropień.
Bardzo fajny tekst, jakoś mniej strasznie brzmi teraz dla mnie "leczenie kanałowe" :) Byłoby super, gdyby ukazała się jakaś informacja odnośnie metod wybielania zębów, bo ciężko znaleźć na ten temat rzetelne wiadomości. Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńbardzo ciekawy blog, pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń